Morning Glory

ความฝันและแรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่ต้องจัดการ เชื่อว่า ความพยายาม ความอดทน ความตั้งใจที่จะเรียนรู้
ความเชื่อมั่นในศักยภาพของตัวเอง รวมทั้งความซื่อสัตย์ต่อตัวเองและคนรอบข้าง จะเป็นเงื่อนไขที่พาเราไปสู่
การทำความฝันให้กลายเป็นความจริงได้ในสักวัน

เพราะ

เพราะเรายังสามารถหัวเราะในเรื่องเดียวกันได้
เพราะเรามักต่างหัวเสียในเรื่องเดียวกัน
เพราะเรามีความยึดมั่นในคุณค่าบางอย่างร่วมกัน
เพราะเรายังอิ่มอกอิ่มใจกับเรื่องราวหลายสิ่งด้วยกันได้
เพราะเรายังสามารถนิ่งเงียบอยู่ข้างกันโดยไม่รู้สึกจำเป็นจะต้องพูดอะไร
เพราะเรามีเป้าหมายชีวิตบางอย่างร่วมกัน
และเพราะเราเชื่อมั่นว่าในท้ายที่สุดเรายังเชื่อมั่นกันและกันได้

ทั้งหมดนั้นคือเหตุผล ของการมีวันนี้

เช้าตรู่ยังไม่ทันฟ้าสว่างก็ต้องสะดุ้งตื่น ด้วยเสียงคล้ายเหมือนมีอะไรกระแทกกระจกห้องนอน
เพ่งมองและเงี่ยหูฟัง จึงรู้ว่าเป็นเสียงฝนตก ลมกระโชกแรงกระทบกระจกหน้าต่างดัง ปัง ปัง

ไม่เคยรู้สึกว่าฟ้าฝนมันน่ากลัวเท่าครั้งนี้มาก่อน เป็นพายุลูกย่อมๆเลยก็ว่าได้
ทั้งสายฝนที่ตกลงอย่างหนักหน่วง ทั้งเสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท และทั้งแสงฟ้าแลบสว่างตลอเวลา

หลังจากตื่นแล้ว ก็ไม่สามารถข่มตาหลับต่อได้อีก อยู่ๆก็รู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวความยิ่งใหญ่และพลังมหาศาลของธรรมชาติ
โลกเราช่างวิปริตมากขึ้นทุกวัน จู่ๆอากาศก็หนาวมากในเดือนที่เป็นฤดูร้อน และวันดีคืนดีความหนาวก็หายไป
อากาศกลับร้อนอบอ้าวเหมือนกับไม่เคยรู้จักว่าอากาศเย็นเป็นอย่างไร และก็เพียงแวบเดียวฟ้าฝนก็ตกถล่มทลาย
กลายเป็นพายุฤดูร้อนแบบไม่ทันตั้งตัว

ในชีวิตของเราจะมีอะไรยิ่งใหญ่หนักหนาไปกว่าการต้องเอาชีวิตให้รอดภายใต้ธรรมชาติที่โหดร้ายิ่งขึ้นทุกวัน?
คิดเตือนใจตัวเองไปเรื่อย จนผลอยหลับไปอีกครั้งตอนไหนก็ไม่รู้ .....

มีน้องชายผู้ชอบตั้งข้อสงสัยถามเราว่า "สำหรับพี่ การเดินทาง หมายถึงอะไรครับ"

เออ.. ไม่เคยมีใครตั้งคำถามนี้จริงจังมาก่อน แม้ว่าเราจะชอบ คิดถึง เขียนถึง พูดถึง เรื่องนี้อยู่สม่ำเสมอมา
คิดอยู่สักพัก ก็ตอบน้องข่างสงสัยไปว่า

"การได้ทำความเข้าใจตัวเองและเข้าใจโลก"

น้องชายยังซักไซร้ต่อไปว่า "งั้นนั่งเฉยๆ แต่คิดทบทวนทำความเข้าใจตัวเองเงียบๆ ก็ถือว่าได้เดินทางเหมือนกันดิ"
อ่า... นั่นสินะ จะคิดอย่างนั้นมันก็ใช่ แต่ว่า เราก็พามันออกไปจนได้คำตอบอีกแบบว่า

"สำหรับเราการได้ออกไปอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย มันช่วยสร้างแรงบันดาลใจ เรามองเห็นโลกแบบ "อื่น" จากประสบการณ์ตรง
การเดินทาง เชิงกายภาพ มันเป็นสุนทรียภาพในการใช้ชีวิตส่วนหนึ่ง"

เราสรุปกับตัวเองได้ว่า การเดินทางมันเป็นการเข้าใจตัวเองผ่านโลก วิถีชีวิต แบบอื่นๆ เราเห็นความแตกต่างหลากหลาย
มากเท่าไหร่ ก็ยิ่งช่วยให้เราเข้าใจสิ่งที่เราเป็นหรือสิ่งที่เราเชื่อได้ชัดเจนมากขึ้นตามไปด้วย

แต่ไม่ว่าอย่างไร การเดินทางทั้ง "ข้างนอก และ "ข้างใน" ล้วนจำเป็นทั้งคู่
ออกไปแต่ข้างนอก หากแต่ไม่เคยเดินทางเข้าไป "ข้างใน" สำรวจตรวจตราดินแดนของใจเราเลย
ก็ไม่ต่างอะไรกับ การปีนถึงยอดเขา แล้วมองเห็นแต่ความสูงจากจุดที่ตัวเองอยู่ หากแต่ไม่รู้สึกถึงอากาศรอบตัวว่าสดชื่นแค่ไหน

Remorse

Remorse

Remorse is memory awake,
Her companies astir, —
A presence of departed acts
At window and at door.

It's past set down before the soul.
And lighted with a match,
Perusal to facilitate
Of its condensed despatch.

Remorse is cureless, — the disease
Not even God can heal;
For 't is his institution, —
The complement of hell.

Emily Dickinson

"we fall in love not with who we want to fall in love with, but with who moves us, and sometimes it is the last person we should fall in love with."

Hector and the Secrets of Love,Page 37
A novel by Francis Lelord