ย้ายบ้าน

หลังจากอยู่โยงกับการเขียนบล็อกที่ blogspot มานานกว่า 4 ปี วันนี้ได้เวลาอำลาขอย้ายไปอยู่บ้านใหม่อีกหลังที่กว้างขวาง มีพื้นที่สะดวกสบาย และสวยงามในแบบเรามากขึ้น
เรื่องราวหลังจากนี้จะขอย้ายไปโพสต์ที่ www.onlyobservation.com และพบกันที่บ้านใหม่

Only Observation :)

ทุกวันคือการตามหาแสงสว่างที่อบอุ่น ที่จะพาเราไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไปได้ แสงนั้นที่จะนำทางให้เราได้พบกับความมั่นคงและสุขสงบด้วยตัวเราเอง

รู้สึกเหมือนกำลังจะต้องเผชิญความท้าทายทางใจอีกรอบ
การต่อสู้ที่ยืดเยื้อกับใจตัวเอง ไม่รู้ว่าจะยาวนานไปอีกเมื่อไหร่

อย่างไรก็ตาม ............ ฉันจะลองดูอีกครั้ง.

just finished reading

"ทุกหายนะที่เธอพาฉันข้ามพ้น
ทุกเสียงประสานที่ทำให้ฉันอบอุ่น
อย่าปล่อยให้ฉันคืนสิ่งเหล่านี้ให้เธอ
หน้าต่างของเธอมืดสลัว กุญแจไม่ได้อยู่ที่นั่น"

"ชายหนุ่มหลุมข้างๆ" Grabben i graven bredvid
สำนักพิมพ์กำมะหยี่ม ธันวาคม 2555

ดนตรีที่ทำให้รู้สึกถึงบรรยากาศย่ำค่ำ ขณะที่มีสายฝนกำลังพร่ำปกคลุมเมือง เสียงไวโอลินบาดแหลม กระทบหัวใจ มิได้เศร้าสร้อย หากแต่สวยงามและทรงพลัง

“The glory of friendship is not the outstretched hand, not the kindly smile, nor the joy of companionship; it is the spiritual inspiration that comes to one when you discover that someone else believes in you and is willing to trust you with a friendship.”
- Ralph Waldo Emerson -

เดินทางใจ

ปี 2012 เป็นปีของการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในชีวิต ได้ละทิ้งและเริ่มต้นใหม่กับบางสิ่ง และเป็นช่วงเวลาที่ได้ทบทวนครั้งใหญ่ครั้งหนึ่ง เมื่อได้ทบทวนดูแล้ว ฉันรู้สึกพอใจกับตัวเองในระดับหนึ่งที่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคทั้งภายนอกและภายในตนเองได้ในบางสิ่ง ซึ่งสำคัญพอที่จะช่วยให้ชีวิตมีความสุขได้ง่ายขึ้น และมองเห็นเส้นทางและเป้าหมายของอนาคตที่ชัดเจนมากขึ้นด้วย

ฉันยอมรับกับตัวเองอย่างหมดใจได้ว่า ความสัมพันธ์กับตัวเองและผู้คนที่รายล้อมในชีวิตมีผลสำคัญกับการเปลี่ยนแปลงต่างๆในชีวิตในปีที่ผ่านมา ความรัก มิตรภาพ การให้อภัย ล้วนแล้วแต่เป็นส่วนสำคัญของการเติบโตด้านในจิตใจและจิตวิญญาณของตัวเอง ฉันยอบรับเงื่อนไขของชีวิตตัวเองและผู้อื่นมากขึ้น ซึ่งนั่นเป็นปัจจัยที่ทำให้ตัวเองตระหนักมากขึ้นว่า การที่พยายามผลักดันชีวิตไปให้พ้นขีดจำกัดต่างๆอยู่เสมอนั้นบางครั้งก็ไร้ประโยชน์และสร้างทุกข์เสียมากกว่าจะสร้างความสุขให้ชีวิต เราจะไม่สามารถไปได้ไกล หากไม่ยอมเปลี่ยนแปลงข้างในตัวเอง

ปีที่ผ่านไปฉันได้พบแรงบันดาลใจใหม่อย่างคาดไม่ถึง ซึ่งตอกย้ำให้เราเองเข้าใจตัวเองมากขึ้นด้วยว่าเราต้องการ "คนนำทาง" สำหรับช่วงชีวิตในวัยนี้ การได้พบกับคนแปลกหน้าที่กลายมาเป็นเพื่อน มากกว่านั้นได้กลายเป็นแรงบันดาลใจใหม่สำหรับการใช้ชีวิต นับเป็นพรอันประเสริฐที่ปรากฏขึ้นในชีวิต ขอบคุณโอกาสที่จัดสรรเวลาให้สิ่งนี้ได้เกิดขึ้น

สุดท้ายฉันหลงรักการเดินทางอย่างจริงจังและเข้าใจความหมายของมันยิ่งกว่าช่วงเวลาไหนๆของชีวิต มันเป็นความพอเหมาะพอดีที่ทุกการเดินทางที่เกิดขึ้นทำให้เราเห็นใจตัวเองแจ่มชัด การเดินทางจึงเสมือนเป็นแบตเตอรี่ที่ชาร์จพลังต่อชีวิตให้แรงและยาวนานมากขึ้นท่ามกลางภาระ อุปสรรคต่างๆที่เข้ามาในชีวิต และการเดินทางยังทำให้ฉันยอมรับสิ่งต่างๆในชีวิตได้มากขึ้น ลดความสงสัย หวาดระแวง และความกลัว ลงไปอีกมากทีเดียว