วันศุกร์ที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เรารู้จักกัน เราสัมพันธ์กัน เราเข้าใจกัน เราหวังดีต่อกัน
เราห่วงใยซึ่งกันและกัน เรามีที่ว่างระหว่างกันเพื่อให้เราต่างได้เป็นตัวของตัวเอง
เราไม่แตะต้องบางอย่างที่รู้สึกได้ว่ามันเป็นความเปราะบางของอีกฝ่าย
เราช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันเท่าที่อีกฝ่ายจะขอความช่วยเหลือแบบไม่มากหรือน้อยเกินไป
เราเข้าใจอีกฝ่ายอย่างเป็นจริง ไม่คิดเอง ไม่คาดเดา ไม่คาดหวัง
ทั้งหมดนี้คือ "เรา" แบบที่เราควรจะเป็น

ไม่มีความคิดเห็น: