คำพูดปลอบใจที่ว่า เมื่อผ่านไปทุกอย่างจะดีขึ้นเอง แม้จะได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนรวมทั้งเคยพูดมันด้วยตัวเอง แต่ลึกๆแล้วก็ยังสงสัยไม่แน่ใจว่า เอาเข้าจริงแล้ว เวลาผ่านไปจะช่วยทำให้อะไรดีขึ้นจริงๆหรือ เมื่อใช้ชีวิตมาได้ระยะเวลาหนึ่งที่เข้าใกล้จำนวนปีของวัยกลางคน เจอเรื่องราวมาก็มากมาย ทุกข์นั้นก็เยอะ สุขก็มาก ครึ่งๆกลางๆที่ไม่แน่ใจว่าจะสุขหรือทุกข์ดีก็แยะ ประสบการณ์เหล่านั้น ช่วยให้สรุปการเรียนรู้ชีวิตของตัวเอง ณ เวลานี้ได้ว่า เวลาที่ผ่านไป อาจไม่ได้ช่วยให้ความทุกข์ หายไปด้วย แต่ช่วยให้เราสามารถรับมือและเผชิญหน้ากับมันอย่างเท่าทันมากขึ้น และเราเคยชิน ที่จะพบเจอกับความทุกข์อย่างเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับความสุข วันเวลาช่วยให้เราเข้าใจว่า ความสุขเป้นสิ่งที่เรายอมรับเท่านั้น อะไรก็ตามถ้าเรา ยอมรับได้ แม้เพียงเล็กน้อย มันก็จะเป็นความสุขของเราทันที ความสุขไม่จำเป็นต่องพยายาม หรือไขว่ขว้าไปไกล บางทีก็ใกล้เราเสียจนมองข้าม อย่างไรก็ตามชีวิตสอนให้เราเข้าใจและยอมรับ ว่า ความสุขไม่จีรัง ความทุกข์ก็ไม่จีรัง ทุกวันเรามีสองสิ่งขนาบข้างเราอยู่เสมอ เป็นเพื่อนที่ผลัดกัน เข้ามา ออกไป แล้วแต่ว่าเราจะเขื้อเชิยให้ใครอยู่นานกว่ากัน