มีบางเวลาที่เราพร้อมจะรอคอย เพื่อบางสิ่งที่ไม่อาจพบได้อย่างเร่งรีบ
และไม่สามารถรู้สึกได้ หากไม่ช้าลง ฉันผู้ซึ่ง เร่งรีบจนเป้นนิสัย ใจร้อนจนเคยตัว
แต่ยอมแพ้ทุกครั้งกับฉากพระอาทิตย์ตกดิน ไม่ว่าจะจุดไหนในโลก
ขอแค่ให้ได้นั่งอยู่ตรงนั้น นานแค่ไหน เพียงให้รู้ว่าสุดท้ายแล้ว
จะได้พบกับภาพท้องฟ้าที่ค่อยๆเปลี่ยนสี และ
พระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า เพียงแค่นั้น
ความสุขอื่นใดก็ไม่มากไปกว่านี้แล้ว

พระอาทิตย์ตกดิน ณ อ่าววิคตอเรีย, ฮ่องกง
เป็นอีกจุดหนึ่งที่ฉันรอคอย และห้วงยามนั้นก็ปรากฏอย่างงดงาม









(จากการเดินทางครั้งที่สองในรอบสองเดือน ที่ฮ่องกง 22-24 กันยายน 2555)