ยากที่จะขุดตัวเองขึ้นมาจากหลุมดำที่ทั้งลึกและแคบ ยิ่งนานวันแม้ไม่จมลึกลงกว่าเดิมแต่ว่ากลับเริ่มเคยชินและคิดว่าคงไม่สามารถปีนป่ายหาทางออกจากหลุมนี้ได้แน่ คิดได้ดังนั้นจึงถอดใจ เรี่ยวแรงที่จะหาทางออกไปพ้นจากหลุมนั้นก็ดูยากขึ้นทุกที

แสงสว่างนำทางออกมองหายากอยู่หรือเพราะตาเริ่มฟ่าฟางจนมองไม่เห็นกันแน่ เพียงคิดแต่ว่าจะมีคนมาช่วยออกไป โดยที่ก็ไม่รู้ว่าจะหวังได้หรือเปล่า คงเพราะอาจยังไม่เห็นหรือไม่อยากออกไปก็เป็นได้ อยู่ที่มืดๆอาจช่วยสร้างจินตนาการที่เราพึงพอใจ และยังทำให้ไม่ต้องกลัวกับสิ่งที่มองเห็นได้

น่าหดหู่เกินไปจริงๆ