วันพฤหัสบดีที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2552

เพราะรู้สึกมากจนเกินไป ก็เหมือนจะเจ็บปวดมากเกินไปด้วย
อารมณ์และเหตุผลตีกันมั่ว ปั่นป่วน บางอย่างเหมือนจะกำลังทะลักทลายออกมา

แม้ว่าจะดูนิ่งสงบ แม้ว่าจะหัวเราะ แม้ว่าจะทำงาน แม้ว่าจะพูดคุย แม้ว่าจะรับฟัง
แต่ข้างในคล้ายกับมีลมอื้ออึงที่ถูกกักเก็บอยู่เต็มไม่สามารถระบายออกมาได้

เริ่มบอกไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่บ้าง
ได้แต่ภาวนาให้กับชีวิต หัวใจ และวิญญาณ
ขอให้ผ่านมันไปเสียที

1 ความคิดเห็น:

Lucassian กล่าวว่า...

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันความรู้สึก ผมไม่รู้ว่าทำไมหรือเพราะอะไร แต่ทุกๆข้อความที่คุณได้โพสออกมาในแต่ละวัน มันตรงกับความรู้สึกของผม ชีวิตของผม ณ วันนั้นทุกครั้งไป ...ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้ว่าบนโลกใบนี้มันไม่ได้มีผมเพียงคนเดียวที่รู้สึกรู้สมกับสิ่งเหล่านั้นเพียงคนเดียว