วันอาทิตย์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2553

เตรียมพร้อมอยู่เสมอ

เมื่อต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงที่เข้ามาในชีวิต เป็นความท้าทายอย่างยิ่งไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเกี่ยวข้องกับเราโดยตรงหรือโดยอ้อม ที่น่าห่วงใยที่สุดคือภาวะภายในของตัวเราเองซึ่งโดยมากมักพร้อมโบยบินไปกับกระแสลมที่เชี่ยวกราดที่พัดเขามาปะทะได้เสมอ และเราก็ห้อยโหนไปกับสภาพเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันหนึ่งเมื่อรู้ตัวว่าความสุขและทุกข์เหล่านั้นเข้ามาและจากไปบ่อยเหลือเกิน แต่จิตใจและร่างกายของเราที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเริ่มถูกกัดกร่อนมากขึ้นทุกทีๆคงไม่ไหวหากจะปล่อยไปตามยถากรรมเยี่ยงนี้

ความเชื่อมโยงและมูลเหตุความสัมพันธ์ลักษณะนี้เป็นสิ่งปกติที่เราสังเกตุเห็นได้จริงหากเกิด "ตระัหนักรู้" และมี "สติ" เราจะมองเห็นปรากฏการณ์เช่นนั้นที่เกิดในชีวิตของเราอยู่ตลอดชั่วนาตาปี แต่ก็ไม่ง่ายเช่นกันกว่าเราจะถึงจุดที่มองเห็นและเข้าใจสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเราเองดังนั้นภาวะที่เราจะมองเห็นความทุข์และสุขของเราเองอย่างเป็นสังสารวัฏจึงมักมาพร้อมกับการเกิดทุกข์ใหญ่เสียมาก เมื่อเผชิญทุกข์หนักหนา (ในบริบทเฉพาะตัวของตนเอง) เราจึงเริ่มหาทางเข้าใจทุกข์และออกจากทุกข์นั้น

ภาวะความเข้าใจเหล่านั้นต้องเกิดจากวิถีของตัวเองโดยปราศจากอคติและประสบการณ์เดิมให้มากที่สุด รวมทั้งตระหนักว่าวิธีการเผชิญและคลี่คลายปํญหาไม่ว่าจะข้างนอกหรือข้างในล้วนแล้วแต่ต้องการการเตรียมความพร้อมที่ดี มิใช่ว่าภาวะของสติและปัญญาจะมาได้ทันทีดังใจนึกโดยเฉพาะเมื่อนัวเนียอยู่ในภาวะปัญหาต่างๆ ต้องเตรียมพร้อมทั้งกายและใจอยู่เสมอ

วันอังคารที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2553

500 Days of Summer


This is a story of boy meets girl. An ordinary situation which can happen anytime. Love sometimes has been romanticized over abundantly - faith, soul mate, destiny - and then everything goes worst. We should understand, it is not a love story !

วันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน พ.ศ. 2553

Be yourself, Graham Nash

How does it feel
When life doesn't seem real
And you're floating about on your own
Your life is uncertainty
So you draw the curtain
Pretending there's nobody home

Don't theorize
Look in your eyes
They can't tell lies
Though you may disguise what you see
The mirror is free

We once had a savior
But by our behavior
The one that was worth it is gone
Song birds are talking
And runners are walking
A prodigal son's coming home

Don't theorize
Look in his eyes
They won't tell lies
But if he defies what you see
He'll give you a key

Be yourself
Be yourself
Be yourself
Be yourself

We needed a tutor
So built a computer
And programmed ourselves not to see
The truth and the lying
The dead and the dying
A silent majority

Don't theorize
Look in their eyes
Are they telling lies
The ones that they learn on T.V.
What a way to be free

Be yourself
Be yourself

Then you can free yourself
Free yourself
See yourself
Then you can see yourself
Come on and see yourself
See yourself

LoVELY SuNdAY






เป็นวันที่แสงแดดจัดจ้าน อากาศร้อนได้อีก แต่วันอาทิตย์นี้ก็ไม่ธรรมดาอีกต่อไป เหล่าเด็กน้อย (จริงๆ) พร้อมใจกันมาช่้วย เย็บตุ๊กตาหุ่นมือ เป็นกิจกรรมเล็กๆร่วมกัน ในครอบครัวที่พ่อแม่ได้ช่วยกันทำไปด้วย บรรยากาศน่ารักและอบอุ่น

วันนี้รู้สึกเบิกบานใจ สนุก มีความสุขที่ได้ทำงานที่ไม่ต้องสมองคิดอะไรมากมาย ได้ใช้มือและร่างกาย
ทำตุ๊กตาประหลาดๆออกมา ช่วยเด็กน้อยจินตานาการว่า ช้าง ลิง หมี ของพวกเขาจะทำออกมาหน้าตาเป็นอย่างไร ได้คุย หัวเราะ และกอด พวกเขา ให้ความรู้สึกที่ดีจริงๆ

นอกจากนั้นวันนี้เรายังมีบทสนทนาที่วิเศษเกี่ยวกับหนังสือดีดี หนังดีดี มากมาย รู้จักหนังสือและหนังแปลกใหม่หลายเรื่อง การได้คุยกันในบรรยากาศใหม่ๆ ทำให้เรามีบทสนทนาใหม่ๆระหว่างกันด้วย อีกทั้งการได้อยู่รายล้อมด้วยครอบครัวที่น่ารัก ช่วยทำให้บรรยากาศยื่งชื่นมื่น

รู้สึกดีและมีความสุขในวันอาทิตย์ที่ไม่ธรรมดาแบบนี้ :)