วันอาทิตย์ที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2553

เพ่ง

ในฝนดวงดาวประกายบนฟ้ากว้างไกล

จันทร์นั้นเป็นใจหลบไป ให้ฟ้ามืดมิด

ปล่อยดาวให้ระบำอยู่ ส่องแสงเป็นตะเกียง ลิ่มเป็นร้อยพัน

*เพ่งมองในจุดนั้น ที่ใครคนหนึ่งพูดไว้ ว่าไม่มีคำอธิบาย

แหละสุดท้ายไม่เจอคำตอบใด เพ่งมองในจุดนั้น เมื่อวันที่ใจอ่อนล้า ปัญหาที่ยังไม่รู้คำตอบ ไม่ต่างกัน ไม่ต่างกันเลย...........

ชีวิตมากมาย ดั่งทรายในโลกใบใหญ่ เป็นแค่ละอองฝุ่นควัน ล่องลอยเคว้งคว้าง

ห่างไกลในอวกาศ ที่ไร้คำบรรยาย มีต่างกันเท่าไร

เพราะเธอยังส่องแสงอยู่ ให้รับรู้ว่าเรานั้นยังมีความหม­าย มีความหมาย ๆๆๆ.....

- ญารินดา -

ไม่มีความคิดเห็น: