การปลดวางโลกในหัวออกบ้าง ทำให้เราคิดน้อยลง ตีความน้อยลง เข้าใจน้อยลง ประเด็นหลังสุดนี่อาจฟังดูไม่เข้าท่า
แต่สำหรับตัวเองบางสถานการณ์ การไม่ค่อยเข้าใจ หรือ เข้าใจอะไรน้อยลง ช่วยลดการคิดและตัดสินลงได้มาก
เรื่องที่จะเก็บกักไว้ในหัวก็น้อยตาม อาจทุกข์น้อยลง เพราะไม่ใช้ประสบการณ์จากอดีตมาตัดสินปัจจุบัน ทำให้เรากลัวน้อยลง

ความทรงจำ กับ ประสบการณ์ ในบางลักษณะทำให้คนเรา "กลัว" "ไม่มั่นใจ" "ลังเลใจ" แม้ว่าประสบการณ์เหล่านั้นจะเป็นเรื่องดีก็ตาม
น่าแปลกที่เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่ ยกตัวอย่างเช่น เพราะไม่เคยล้มเหลวจึงทำให้กลัวความล้มเหลวที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต
หรือเพราะมีความสุขมากเกิน จึงกลัวว่าวันหนึ่งความสุขนั้นจะหายไป เป็นต้น

สมองของมนุษย์เรานี้ยากแท้หยั่งถึง คาดการณ์ได้ยาก และ อาจไม่ทำงานตามตรรกเหตุผลเสมอไป
ความทุกข์ ความสุข จึงกลายเป็นแค่เหรียญคนละด้านเท่านั้น แล้วแต่ว่าใครจะเสี่ยงทายได้ หัว หรือ ก้อย
ความไม่แน่นอนจึงกลายเป็นความแน่นอน นั่นคงเป็นข้อสรุปเดียวที่พอจะคาดการได้