วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม พ.ศ. 2554

วันศุกร์ที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ใบไม้ไม่เคยล่วงรู้ว่าจะร่วงหล่นลงที่ใด
- Let it rain -

On this workday
You`re just playing along
Just to see the day through
You`re lonely and blue
Writings on the window
There`s a deep longing sigh
You`re far off in thoughts
You heart`s grown all cold
Let it rain, rain
It`s the perfect weather for contemplating
Let it rain, rain
For after such a weather
Sunshine will come
The rainbows
And the laughter
And the serious smile
It`s teasing you pal
Like it`s coming to get you
Oh they wish for you
To be happy again
But you`re locked up inside
You`re missing your cue
Feeling weary
Stop running away
You`re finding it hard to breathe
Let it rain, rain
It`s the perfect weather for contemplating
Let it rain, rain
For after such a weather
Sunshine will come
Let it rain, rain
It`s the perfect weather for contemplating
Let it rain, rain
For after such a weather
Sunshine will come
For after such a weather
Sunshine will come

- Olivia Ong -

วันพุธที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2554

"Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do," he told the Stanford grads in 2005. "If you haven't found it yet, keep looking. Don't settle. As with all matters of the heart, you'll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on." Steve Jobs Rest In Peace. (October 6,2011)

วันอังคารที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2554

คำพูดปลอบใจที่ว่า เมื่อผ่านไปทุกอย่างจะดีขึ้นเอง แม้จะได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วนรวมทั้งเคยพูดมันด้วยตัวเอง แต่ลึกๆแล้วก็ยังสงสัยไม่แน่ใจว่า เอาเข้าจริงแล้ว เวลาผ่านไปจะช่วยทำให้อะไรดีขึ้นจริงๆหรือ เมื่อใช้ชีวิตมาได้ระยะเวลาหนึ่งที่เข้าใกล้จำนวนปีของวัยกลางคน เจอเรื่องราวมาก็มากมาย ทุกข์นั้นก็เยอะ สุขก็มาก ครึ่งๆกลางๆที่ไม่แน่ใจว่าจะสุขหรือทุกข์ดีก็แยะ ประสบการณ์เหล่านั้น ช่วยให้สรุปการเรียนรู้ชีวิตของตัวเอง ณ เวลานี้ได้ว่า เวลาที่ผ่านไป อาจไม่ได้ช่วยให้ความทุกข์ หายไปด้วย แต่ช่วยให้เราสามารถรับมือและเผชิญหน้ากับมันอย่างเท่าทันมากขึ้น และเราเคยชิน ที่จะพบเจอกับความทุกข์อย่างเข้มแข็งมากขึ้นเรื่อยๆ สำหรับความสุข วันเวลาช่วยให้เราเข้าใจว่า ความสุขเป้นสิ่งที่เรายอมรับเท่านั้น อะไรก็ตามถ้าเรา ยอมรับได้ แม้เพียงเล็กน้อย มันก็จะเป็นความสุขของเราทันที ความสุขไม่จำเป็นต่องพยายาม หรือไขว่ขว้าไปไกล บางทีก็ใกล้เราเสียจนมองข้าม อย่างไรก็ตามชีวิตสอนให้เราเข้าใจและยอมรับ ว่า ความสุขไม่จีรัง ความทุกข์ก็ไม่จีรัง ทุกวันเรามีสองสิ่งขนาบข้างเราอยู่เสมอ เป็นเพื่อนที่ผลัดกัน เข้ามา ออกไป แล้วแต่ว่าเราจะเขื้อเชิยให้ใครอยู่นานกว่ากัน

วันจันทร์ที่ 3 ตุลาคม พ.ศ. 2554

บางสถานที่ที่ได้เคยแวะเวียนไปแม้เพียงครั้งเดียว แต่กลับยังคงจำได้แม่นยำราวกับเครื่องบันทึก มันคงเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อเวลาที่อยู่ตรงนั้น เป็นแค่ความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้้ชัดเจนว่าคืออะไร แต่คือความสุขลึกซึ้งที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนแม้เพียงแสี้ยวนาทีเท่านั้น
(หาดจอมเทียน,พัทยา)
(หาดตะวันรอน,พัทยา)
(หาดเซนต์คิลดา,เมลเบิร์น ออสเตรเลีย)
(ฤดูใบไม้ร่วง เกียวโต ญี่ปุ่น)

วันอาทิตย์ที่ 2 ตุลาคม พ.ศ. 2554

บางทีก็รู้สึกกลัวจริงๆ เหมือนความกลัวนั้นจะรอคอยเราอยู่เงียบๆเสมอ พร้อมจะเข้ามาโดยไม่รู้ตัว แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือที่จริงแล้วเรากำลังกลัวอะไรกันแน่ ....