"เขามักปฎิเสธการช่วยเหลือของผู้อื่น คล้ายกับว่า
เขาต้องอยู่ห่างไกลออกไปจากผู้คน เขาจึงจะรู้สึกเป็นอิสระ"
"ในวันที่อนาคตยังอยู่ไกลห่าง
และยังไม่เป็นรูปร่าง และความฝันยังไม่มีชื่อเรียก
ฉันเดินอยู่ลำพังบนหนทางที่ยาวไกล
ยามที่ลมพัดมาก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนใบไม้ที่ร่วงโรย
เมื่อแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าที่พร่างพราวด้วยดาว
ฉันก็อยากรู้ว่าจะมีใครสักคนที่กำลังเดินจาก
ที่ใดสักที่บนโลกตรงมาที่ฉันไหม
เหมือนอย่างแสงของดาวดวงหนึง ...
และแล้วเธอก็ปรากฎตัวขึ้นแล้วก็จากไป
พวกเราต่างรอคอยความเยาวว์วัย
แต่กลับคลาดจากกัน"
(The Starry Starry Night by Jimmy Liao,
translated to Thai by Anurak Kitpaiboonthawee)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น