แสงดาวแห่งศรัทธา

พร่างพรายแสง ดวงดาวน้อยสกราว
ส่องฟากฟ้าเด่นพราวไกลแสนไกล
ดั่งโคมทองผ่องเรืองรุ้งในหทัย
หมือนธงชัยส่องนำจากห้วงทุกข์ทน

พายุฟ้า ครืน ข่มคุกคาม
เดือนลับยามแผ่นดินมืดหม่น
ดาวศรัทธายังส่องแสงเบื้องบน
ปลุกหัวใจปลุกคนอยู่มิวาย

ขอเยาะเย้ยทุกข์ยาก
ขวากหนามลำเค็ญ
คนยังยืนเด่นโดยท้าทาย
แม้ผืนฟ้ามืดดับเดือนลับละลาย
ดาวยังพรายศรัทธาเย้ยฟ้าดิน
ดาวยังพรายอยู่จนฟ้ารุ่งราง

คำร้อง/ทำนอง จิตร ภูมิศักดิ์

The End of the World

Why does the sun go on shining?
Why does the sea rush to shore?
Don't they know it's the end of the world,
`cause you don't love me anymore?

Why do the birds go on singing?
Why do the stars glow above?
Don't they know it's the end of the world?
It ended when I lost your love.

I wake up in the morning and I wonder
why ev'rything's the same as it was.
I can't understand, no I can't understand,
how life goes on the way it does!
Why does my heart go on beating?
Why do these eyes of mine cry?
Don't they know it's the end of the world?
It ended when you said good-bye.

The Carpenters.

คุณพ่อขายาว

อ่าน "คุณพ่อขายาว" หรือ Daddy Long-Legs จบไปในเวลารวดเร็ว เป็นการอ่านที่ต้องใช้จินตนาการมากทีเดียวเพราะ "จูดี้" ช่างสรรหาเรื่องมาเล่าในจดหมายได้เต็มไปหมด กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆในชีวิตประจำวันเธอก็ดูจะน่าสนใจไปซะทั้งหมด การเล่าเรื่องของนวนิยายใช้การเขียนจดหมายเดินเรื่องเราซึ่งเป็นผู้อ่านจึงต้องคอยวาดภาพตัวละครอื่นๆที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับจูดี้ไปด้วย เลยใช้การย้อนกลับไปรำลึกถึงสมัยที่ดูการ์ตูนเรื่องนี้ซึ่งนานโข(น่าจะเกือบ ๑๕ ปี) จึงพอจะเห็นภาพลักษณะบุคลิกตัวละครอื่นๆของเรื่องบ้าง

สิ่งที่ชอบในนวนิยายเรื่องนี้แบบรวมๆคงเป็นการให้รายละเอียดกับการเติบโตของเด็กสาวอย่างจูดี้ที่เกิดและโตขึ้นมาในสถานเลี้ยวเด็กกำพร้า แต่แล้วโชคชะตาก็บันดาลให้ได้รับการอุปถัมภ์จาก "คุณพ่อขายาว" ให้ได้เข้าเรียนในวิทยาลัยสตรีชั้นสูง ชีวิตของเธอจึงเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง แม้เริ่มต้นอุปสรรคจะมาจากพื้นเพของการถูกเลี้ยงมาในบ้านเด็กกำพร้าทำให้เธอไม่มีโอกาสเรียนรู้และเข้าใจอะไรอีกมากอย่างที่เด็กทั่วไปควรจะได้ แต่ทว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งกีดขวางความพยายามที่จะเรียนรู้และเติบโตไปตามความฝันที่ดธออยากจะเป็นเลยแม้เต่น้อย จูดี้มีทัศนะที่ดีกับคุณค่าของตัวเองและทัศนะที่ดีของการดำเนินชีวิตด้วย และด้วยการที่ต้องมีชีวิตอย่างยากลำบากในบ้านเด็กกำพร้าถึง ๑๘ ปี เสมือนเป็นฐานที่แข็งแรงที่คอยหนุนให้เธอผ่านช่วงเวลาที่สับสน เศร้าหมอง ท้อแท้ ไปได้

Top of The World

Such a feelins comin over me
There is wonder in most everything I see
Not a cloud in the sky
Got the sun in my eyes
And I wont be surprised if its a dream
Everything I want the world to be
Is now coming true especially for me
And the reason is clear
Its because you are here
Youre the nearest thing to heaven that Ive seen

Im on the top of the world lookin down on creation
And the only explanation I can find
Is the love that Ive found ever since youve been around
Your loves put me at the top of the world

Something in the wind has learned my name
And its tellin me that things are not the same
In the leaves on the trees and the touch of the breeze
Theres a pleasin sense of happiness for me
There is only one wish on my mind
When this day is through I hope that I will find
That tomorrow will be just the same for you and me
All I need will be mine if you are here

ยากที่จะขุดตัวเองขึ้นมาจากหลุมดำที่ทั้งลึกและแคบ ยิ่งนานวันแม้ไม่จมลึกลงกว่าเดิมแต่ว่ากลับเริ่มเคยชินและคิดว่าคงไม่สามารถปีนป่ายหาทางออกจากหลุมนี้ได้แน่ คิดได้ดังนั้นจึงถอดใจ เรี่ยวแรงที่จะหาทางออกไปพ้นจากหลุมนั้นก็ดูยากขึ้นทุกที

แสงสว่างนำทางออกมองหายากอยู่หรือเพราะตาเริ่มฟ่าฟางจนมองไม่เห็นกันแน่ เพียงคิดแต่ว่าจะมีคนมาช่วยออกไป โดยที่ก็ไม่รู้ว่าจะหวังได้หรือเปล่า คงเพราะอาจยังไม่เห็นหรือไม่อยากออกไปก็เป็นได้ อยู่ที่มืดๆอาจช่วยสร้างจินตนาการที่เราพึงพอใจ และยังทำให้ไม่ต้องกลัวกับสิ่งที่มองเห็นได้

น่าหดหู่เกินไปจริงๆ

ความป่วยไข้

สองสามวันมานี้อยู่ๆก็ป่วยขึ้นมาซะงั้น เริ่มจากเจ็บคอ จากนั้นก็ปวดเมื่อยเนื้อตัว แล้วมารู้สึกตัวรุมๆ และก็เริ่มปวดหัว เป็นลำดับมา สงสัยว่าอากาศมันจะร้อนจัด เด๋วก็อยู่ในที่เย็น แล้วก็ออกไปเจออากาศร้อนด้านนอก รวมทั้งมีปัญหาเรื่องการนอนด้วยสัปดาห์ที่ผ่านมา นอนไม่ค่อยหลับ (รวมทั้งไม่อยากนอนด้วย) ทั้งหมดเลยผสมผเสกลายเป็นต้นเหตุที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอ(ละมั้ง)

ด้วยเพราะไม่ค่อยเจ็บป่วย(ตามปกติ) เวลาเป็นอะไรขึ้นมา จึงรู้สึกได้เร็ว เห็นชัดว่าตัวเอง เจ็บ หรือ ปวด ตรงไหนบ้าง ดีหน่อยเมื่อไม่สบายก็เลยเหมือนถูกบังคับให้รู้สึกอยากนอนไปโดยปริยาย เลยได้หลับยาวๆ ช่วงกลางคืนต่อกันสองวัน วันนี้เลยรู้สึกว่าอาการไข้หายไป หัวสมองแจ่มใสขึ้น ยังเหลือแต่อาการเจ็บคอที่เป็นรำคาญอยู่ขณะนี้ พยายามไม่ดื่มน้ำเย็น (หรือดื่มให้น้อยที่สุด) และก็กินอาหารอ่อนๆ

เป็นการทบทวนความรู้สึกสองสามวันนี้เพื่อให้รู้ว่านี่เป็นสัญญาณเตือนของผลพวงที่มาจากการใช้ร่างกายมากไปล่ะนะ....

Find out what happens when a truth is put before you

How do we react when a truth is presented? Take, for example, what we were discussing the other day - the problem of fear. We realize that our activity and our being and our whole existence would be fundamentally altered if there were no fear of any kind in us. We may see that, we may see the truth of it; and thereby there is a freedom from fear. But for most of us, when a fact, a truth, is put before us, what is our immediate response? Please experiment with what I am saying; please do not merely listen. Watch your own reactions and find out what happens when a truth, a fact, is put before you - such as, 'Any dependency in relationship destroys relationship'. Now, when a statement of that kind is made, what is your response? Do you see, are you aware of the truth of it, and thereby dependency ceases? Or have you an idea about the fact? Here is a statement of truth. Do we experience the truth of it, or do we create an idea about it?

If we can understand the process of this creation of idea, then we shall perhaps understand the whole process of effort. Because when once we have created the idea, then effort comes into being. Then the problem arises, what to do, how to act? That is, we see that psychological dependency on another is a form of self-fulfillment; it is not love; in it there is conflict, in it there is fear, in it there is dependency, which corrodes; in it there is the desire to fulfill oneself through another, jealousy, and so on. We see that psychological dependency on another embraces all these facts. Then we proceed to create the idea, do we not? We do not directly experience the fact, the truth of it; but we look at it, and then create an idea of how to be free from dependency. We see the implications of psychological dependence, and then we create the idea of how to be free from it. We do not directly experience the truth, which is the liberating factor. But out of the experience of look ing at that fact, we create an idea. We are incapable of looking at it directly, without ideation. Then, having created the idea, we proceed to put that idea into action. Then we try to bridge the gap between idea and action - in which effort is involved.

dailyquote@jkrishnamurti.org
Collected Works, Vol. VI - 355