เพลงนี้ทำให้ฉันรู้สึกถึงรอยยิ้มอย่างเศร้าๆ คล้ายกับเวลาที่เราต้องพบกับการลาจาก
รอยยิ้มของเรา อาจเป็นทั้งการให้กำลังใจตนเอง และอีกคนไปพร้อมๆกัน
เป็นรอยยิ้มที่บอกว่า จากกันครั้งนี้ เพื่อที่วันหนึ่งเราจะกลับมาพบกันใหม่
แม้ว่าฉันยิ้ม แต่ข้างในกลับรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ รอยยิ้มนั้นเพื่อชีวิตที่ต้องเดินต่อไป

การเดินทางและความสัมพันธ์

เหตุผลสามัญที่สุดของการตัดสินใจออกเดินทาง คือ ความต้องการและความสุขที่จะเปลี่ยนที่เปลี่ยนทาง ไปพบเจอกับสถานที่ใหม่ ผู้คนที่แตกต่าง จากชีวิตประจำวัน แต่ก็มีบางครั้งที่เราอาจตัดสินใจออกเดินทางเพื่อเหตุผลอื่น อย่างเช่น การรักษาความสัมพันธ์ ฟังดูมันอาจไม่มีความเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน ทว่าการรักษาความสัมพันธ์บางอย่าง อาจต้องการการใข้เวลาร่วมกัน มากบ้างน้อยบ้าง แต่เพื่อแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจและความพยายามที่ต้องการอยู่ร่วมกัน ฉันคิดว่าการเดินทางเป็นเครื่องพิสูจน์ความสัมพันธ์ในลักษณะหนึ่ง ไม่ขึ้นกับระยะทางที่ต้องไกลแค่ไหน และไม่ขึ้นกับเวลาว่าจะยาวนานเพียงใด ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพียงการตระเตรียมเวลาและระยะทางช่วงหนึ่งสำหรับความต้องการที่จะเดินทางร่วมกัน คล้ายว่าความสัมพันธ์จะเกิดขึ้นระหว่างทาง มากกว่าเราจะพบมันที่ปลายทางของการเดินทาง

The Road not taken

Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;

Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,

And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I marked the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

- Robert Frost -

still life

เช้าๆ การได้มีเวลานั่งนิ่งๆ พิจารณาความเป็นไปใกล้ตัว เป็นช่วงเวลาที่ดี
ทำให้ดึงสติสัมปชัญญะมาอยู่กับเนื้อกับตัว
ทบทวนบางสิ่ง เพื่อไปต่อ และเพื่ออาจ ละทิ้ง

มีบางเวลาที่เราพร้อมจะรอคอย เพื่อบางสิ่งที่ไม่อาจพบได้อย่างเร่งรีบ
และไม่สามารถรู้สึกได้ หากไม่ช้าลง ฉันผู้ซึ่ง เร่งรีบจนเป้นนิสัย ใจร้อนจนเคยตัว
แต่ยอมแพ้ทุกครั้งกับฉากพระอาทิตย์ตกดิน ไม่ว่าจะจุดไหนในโลก
ขอแค่ให้ได้นั่งอยู่ตรงนั้น นานแค่ไหน เพียงให้รู้ว่าสุดท้ายแล้ว
จะได้พบกับภาพท้องฟ้าที่ค่อยๆเปลี่ยนสี และ
พระอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า เพียงแค่นั้น
ความสุขอื่นใดก็ไม่มากไปกว่านี้แล้ว

พระอาทิตย์ตกดิน ณ อ่าววิคตอเรีย, ฮ่องกง
เป็นอีกจุดหนึ่งที่ฉันรอคอย และห้วงยามนั้นก็ปรากฏอย่างงดงาม









(จากการเดินทางครั้งที่สองในรอบสองเดือน ที่ฮ่องกง 22-24 กันยายน 2555)

คนแปลกหน้าระหว่างการเดินทาง

บ่อยๆที่เดินทางคนเดียวจะรู้สึกว่า การพบเจอผู้คนรายทางนั้นเราไม่สามารถสานสัมพันธ์มิตรภาพได้ เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะได้เจอคนเหล่านั้นอีกหรือไม่ แต่เราก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าต้องมีสักครั้งหนึ่ง ทีเราได้้พบเจอมิตรภาพใหม่ๆที่ดีเสียจนเราอยากทำทุกวิถีทางเพื่อรักษามันเอาไว้ นั่นเป็นหลักฐานจากการเดินทางที่ย้ำเตือนเราว่า การเดินทางคือการใช้ชีวิต ที่มอบโอกาสให้เราเรียนรู้ความสัมพันธ์ใหม่ๆระหว่างเรากับคนแปลกหน้า การพบเจอผู้คนที่ดีโดยเฉพาะเวลาเดินทางคนเดียว เสมือนเราได้รับพรอันประเสิรฐ และยิ่งกว่านั้นคือการที่คนแปลกหน้าเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนของเราในที่สุด.


(บนเรือเฟอรี่ข้ามจากฝั่งเกาลูนไปฝั่งฮ่องกง)


(ทัศนียภาพของอ่าววิคตอเรีย)


(บนยอดเขาวิคตอเรีย ก่อนพระอาทิตย์ตก)


(บนยอดเขาวิคตอเรีย ยามค่ำคืน)


-All were taken in Hong Kong, August 10-14 August 2012-

life brings changes

" Life brings changes, but the things that really matter always stay with us "