วันพุธที่ 15 เมษายน พ.ศ. 2552

ในวันหยุดยาว

มันเป็นช่วงเวลาของวันหยุดที่ยาวนานมากที่สุด (เท่าที่จำความได้)นับถึงวันนี้ก็เจ็ดวันพอดี และจะต่อไปอีกสามวันที่เหลือ โอ่...สิบวันที่พี่น้องชาวไทยได้หยุดงานกัน

เราเองไม่เคยต้องอยุดงานยาวนานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เริ่มชีวิตการทำงานเพราะทำงานให้หน่วยงานราชการก็เลยต้องมีวันหยุดแบบราชการไปด้วย ซึ่งราชการของเมืองไทยน่าจะมีวันหยุดมากที่สุดแล้วละมั้ง อย่างไรก็ตามแม้ว่าตัวเองจะไม่ได้ "หยุดงาน" จริงๆเสียทีเดียวเพราะยังนั่งทำโน่นนี่ เคลียร์อะไรต่างๆนาๆที่พอจะทำฆ่าเวลาไปได้ มันก็ไม่ได้แย่ซะทีเดียวนะสำหรับวันหยุดอันยาวนานที่มาโดยไม่ได้คาดหมาย

ไปที่ไหนก็เจอบรรยากาศค่อนข้างเงียบ อยู่บ้านก็เงียบเพราะบ้านรอบๆส่วนใหญ่ไปต่างจังหวัด บางวันอยู่บ้านคนเดียวยิ่งรู้สึกว่าเงียบมากขึ้น แต่แปลกนะ....เวลาที่เราอยู่กับความเงียบอย่างตั้งใจระยะเวลาหนึ่ง มันเห็นความรู้สึก ความคิดของเราเอง เยอะมาก วิ่งไปมา ทุกๆความรู้สึก นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งของอารมณ์ประหลาดๆที่ผุดมาในช่วงวันสองวันนี้

วันนี้เข้ามานั่งทำงานที่ออฟฟิศ ชอบเวลาที่ไม่มีใครเยอะ ดีเหมือนกันเพราะช่วยให้มีสมาธิสำหรับการทำงานเขียนได้มากขึ้น มันเป็นโลกข้างนอกที่ไม่ได้มีใครอยู่ด้วย แต่โลกข้างในเราเองก็ยังเห็นว่ามีผู้คนเต็มไปหมดที่วนเวียนไปมาในห้วงความคิด..

1 ความคิดเห็น:

จอปอนอ กล่าวว่า...

ไม่มีเราอยู่ในนั้นแน่เลย