กำลังจะสิ้นปีผ่านไปและปีใหม่กำลังะมาถึงอีกครั้ง เพราะชีวิตเราถูกกำกับอยู๋ด้วยตัวเลขของเวลา มันเลยทำให้รู้สึกว่าชีวิตเติบโตมากขึ้นเรื่อยๆตามตัวเลขบอกความมากน้อยของเวลา แต่ไม่อาจพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าเวลาที่ผ่านไป "เรา" เติบโตอย่างแท้จริงหรือไม่ เข้าใจชีวิต ผู้คน โลก มากขึ้นเพียงใด
โดยมากพอเมื่อรู้สึกตัวว่ากำลังจะสิ้นปี ก็มัีกจะครุ่นคิดถึงเรื่องราว ผู้คน ที่ผ่านมา เหล่านั้นฝากอะไรไว้กับชีวิตของเราบ้าง ความทุกข์ สุข เป็นอย่างไร ทั้งสิ่งที่ยังคงอยู่และหลายสิ่งที่หายจากไปอย่างเงียบๆ ทั้งหมดเราคงต้องยอมรับให้ได้ว่ามันคือสาระของความธรรมดาสามัญของชีวิต ไม่ว่าเราจะยอมรับได้หรือไม่ แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว นั่นคือข้อเท็จจริงที่ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
แต่ชีวิตของเราเองล่ะ เรายังเลือกที่จะดำเนินต่อไปในทิศทางที่เข้าใกล้ความสุขมากขึ้นได้มิใช่หรือ เหตุใดเราจึงใช้ชีวิตที่ห่างไกลจากความสุขออกไปมากขึ้นทุกที มันเป็นคำสาปของความดื้อรั้นของมนุษย์? ที่เราไม่เคยพอใจ เข้าใจ กับปัจจุบัน ในเมื่อเราอยากมีความสุข เราก็ควรต้องสร้างเงื่อนไขของชีวิตให้นำไปสู่ความสุขที่แท้
อย่างไรก็ตามถ้าเรื่องทั้งหมดมันง่าย ศาสดาของศาสนา/ลัทธิ/ความเชื่อ ต่างๆในโลกคงไม่ต้องผ่านความทุกข์ยาก เผชิญมาร ก่อนที่จะเข้าใจแก่นสาระสำคัญที่สุดของชีวิต นึกถึงคำสอนของอาจารย์ที่เคารพ " Suffering brings wisdom" ในเวลานั้นเราไม่อยากที่จะยอมรับความจริงแบบนี้เลย แต่เมื่อโตมากขึ้นเรื่อยๆก็พบว่าคำพูดนั้นไม่ได้ห่างไกลจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตแม้แต่น้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น