เมื่อต้องเผชิญความเปลี่ยนแปลงที่เข้ามาในชีวิต เป็นความท้าทายอย่างยิ่งไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงนั้นจะเกี่ยวข้องกับเราโดยตรงหรือโดยอ้อม ที่น่าห่วงใยที่สุดคือภาวะภายในของตัวเราเองซึ่งโดยมากมักพร้อมโบยบินไปกับกระแสลมที่เชี่ยวกราดที่พัดเขามาปะทะได้เสมอ และเราก็ห้อยโหนไปกับสภาพเช่นนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า วันหนึ่งเมื่อรู้ตัวว่าความสุขและทุกข์เหล่านั้นเข้ามาและจากไปบ่อยเหลือเกิน แต่จิตใจและร่างกายของเราที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังเริ่มถูกกัดกร่อนมากขึ้นทุกทีๆคงไม่ไหวหากจะปล่อยไปตามยถากรรมเยี่ยงนี้
ความเชื่อมโยงและมูลเหตุความสัมพันธ์ลักษณะนี้เป็นสิ่งปกติที่เราสังเกตุเห็นได้จริงหากเกิด "ตระัหนักรู้" และมี "สติ" เราจะมองเห็นปรากฏการณ์เช่นนั้นที่เกิดในชีวิตของเราอยู่ตลอดชั่วนาตาปี แต่ก็ไม่ง่ายเช่นกันกว่าเราจะถึงจุดที่มองเห็นและเข้าใจสิ่งเหล่านั้นด้วยตัวเราเองดังนั้นภาวะที่เราจะมองเห็นความทุข์และสุขของเราเองอย่างเป็นสังสารวัฏจึงมักมาพร้อมกับการเกิดทุกข์ใหญ่เสียมาก เมื่อเผชิญทุกข์หนักหนา (ในบริบทเฉพาะตัวของตนเอง) เราจึงเริ่มหาทางเข้าใจทุกข์และออกจากทุกข์นั้น
ภาวะความเข้าใจเหล่านั้นต้องเกิดจากวิถีของตัวเองโดยปราศจากอคติและประสบการณ์เดิมให้มากที่สุด รวมทั้งตระหนักว่าวิธีการเผชิญและคลี่คลายปํญหาไม่ว่าจะข้างนอกหรือข้างในล้วนแล้วแต่ต้องการการเตรียมความพร้อมที่ดี มิใช่ว่าภาวะของสติและปัญญาจะมาได้ทันทีดังใจนึกโดยเฉพาะเมื่อนัวเนียอยู่ในภาวะปัญหาต่างๆ ต้องเตรียมพร้อมทั้งกายและใจอยู่เสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น