เช้าตรู่ยังไม่ทันฟ้าสว่างก็ต้องสะดุ้งตื่น ด้วยเสียงคล้ายเหมือนมีอะไรกระแทกกระจกห้องนอน
เพ่งมองและเงี่ยหูฟัง จึงรู้ว่าเป็นเสียงฝนตก ลมกระโชกแรงกระทบกระจกหน้าต่างดัง ปัง ปัง

ไม่เคยรู้สึกว่าฟ้าฝนมันน่ากลัวเท่าครั้งนี้มาก่อน เป็นพายุลูกย่อมๆเลยก็ว่าได้
ทั้งสายฝนที่ตกลงอย่างหนักหน่วง ทั้งเสียงฟ้าร้องดังกัมปนาท และทั้งแสงฟ้าแลบสว่างตลอเวลา

หลังจากตื่นแล้ว ก็ไม่สามารถข่มตาหลับต่อได้อีก อยู่ๆก็รู้สึกกลัวขึ้นมา กลัวความยิ่งใหญ่และพลังมหาศาลของธรรมชาติ
โลกเราช่างวิปริตมากขึ้นทุกวัน จู่ๆอากาศก็หนาวมากในเดือนที่เป็นฤดูร้อน และวันดีคืนดีความหนาวก็หายไป
อากาศกลับร้อนอบอ้าวเหมือนกับไม่เคยรู้จักว่าอากาศเย็นเป็นอย่างไร และก็เพียงแวบเดียวฟ้าฝนก็ตกถล่มทลาย
กลายเป็นพายุฤดูร้อนแบบไม่ทันตั้งตัว

ในชีวิตของเราจะมีอะไรยิ่งใหญ่หนักหนาไปกว่าการต้องเอาชีวิตให้รอดภายใต้ธรรมชาติที่โหดร้ายิ่งขึ้นทุกวัน?
คิดเตือนใจตัวเองไปเรื่อย จนผลอยหลับไปอีกครั้งตอนไหนก็ไม่รู้ .....