วันเสาร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2552

He's just not that into you


"แต่บางครั้งเรามุ่งมั่นแต่จะหาความสุขในตอนท้าย จนลืมเรียนรู้ที่จะอ่านสัญญาณ เพื่อบอกว่าใครคือคนที่ต้องการเราหรือใครไม่ใช่ ใครคือคนที่อยากอยู่และใครอยากไป บางทีตอนจบที่มีความสุขอาจไม่มีผู้ชายที่วิเศษสุด บางทีอาจเป็นคุณ ด้วยตัวเอง บางทีตอนจบที่มีความสุข อาจเป็นการก้าวไปหรือตอนจบที่เป็นสุขอาจเป็นแบบนี้ คือการเข้าใจถึงการไม่โทรกลับ และหัวใจที่แตกสลาย เข้าใจถึงความงุ่มง่ามและการอ่านสัญญาณที่ผิดพลาด เข้าใจถึงความเจ็บปวดและอับอาย"

วันพฤหัสบดีที่ 10 กันยายน พ.ศ. 2552

เพราะรู้สึกมากจนเกินไป ก็เหมือนจะเจ็บปวดมากเกินไปด้วย
อารมณ์และเหตุผลตีกันมั่ว ปั่นป่วน บางอย่างเหมือนจะกำลังทะลักทลายออกมา

แม้ว่าจะดูนิ่งสงบ แม้ว่าจะหัวเราะ แม้ว่าจะทำงาน แม้ว่าจะพูดคุย แม้ว่าจะรับฟัง
แต่ข้างในคล้ายกับมีลมอื้ออึงที่ถูกกักเก็บอยู่เต็มไม่สามารถระบายออกมาได้

เริ่มบอกไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกอะไรอยู่บ้าง
ได้แต่ภาวนาให้กับชีวิต หัวใจ และวิญญาณ
ขอให้ผ่านมันไปเสียที

The story

i don't know how to begin
cause the story has been told before
i will sing along i suppose
i guess it's just how it goes

and now those springs in the air
i don't go down anywhere
i guess it's just how it goes
the stories have all been told before

but if you don't try
the light won't hit your eyes
and the moon won't rise
you fall aside

i don't know how it will end
with all those records playin
i guess it's just how it goes
the stories all have been told before

i guess it's just how it goes
the stories all have been told before
i guess it's just how it goes

วันจันทร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2552

Times of your life

Good morning, yesterday
You wake up and time has slipped away
And suddenly it's hard to find
The memories you left behind
Remember, do you remember

The laughter and the tears
The shadows of misty yesteryears
The good times and the bad you've seen
A...nd all the others in between
Remember, do you remember
The times of your life (do you remember)

Reach back for the joy and the sorrow
Put them away in your mind
The mem'ries are time that you borrow
To spend when you get to tomorrow

Here comes the saddest part (comes the saddest part)
The seasons are passing one by one
So gather moments while you may
Collect the dreams you dream today
Remember, will you remember
The times of your life

Gather moments while you may
Collect the dreams you dream today
Remember, will you remember
The times of your life
Of your life
Of your life

Do you remember, baby
Do you remember the times of your life
Do you remember, baby


Joanna Wang.

วันจันทร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เพราะเราต่างกันไง

ความแตกต่างของคนเราคงเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ทำให้่เราอาจทำงาน ใช้ชีวิต มีความสัมพันธ์ ที่เกิดความขัดแย้ง โต้เถียง มีความไม่เข้าใจ เห็นไม่ตรงกัน เหล่านั้นย่อมเป็นไปได้แน่นอน แต่ทว่าหากเราจะมองถึงความสำคัญของการสร้างบรรยากาศในการอยู่ร่วมกันอย่างสันติที่ทุกคนต่างมีที่ทางในการแสดงออกอย่างเหมาะสม ไม่ทำร้ายคนอื่น เราคงต้องให้ความสำคัญกับความแตกต่างดังกล่าวอย่างระมัดระวังและรอบด้านมากขึ้น

ในชีวิตประจำวันที่เราต้องพบเจอกับคนด้วยหลากหลายสถานะ บทบาท เรามีปฏิสัมพันธ์กับคนเหล่านั้นอย่างไร เราให้ความเสมอต้นเสมอปลายกับเขาเช่นเดียวกันมั้ย หรือเราคิดว่ามันมีเงื่อนไขที่เราต้องปฏิบัติกับคนไม่เหมือนกัน เงื่อนไขนั้นคืออะไรได้บ้าง ? เพราะความเยาว์วัย การศึกษา ฐานะทางเศรษฐกิจ การเป็นที่รู้จักในสังคม ท่าทางความฉลาด ฯลฯ แ้ล้วแต่จะตัดสินอีกมากมายเกี่ยวกับคุณค่าต่างๆ เพราะเหล่านี้จึงทำให้เรามีทีท่าต่างกันไปกับคนรอบข้างหรือไม่

เรายังคงพบการตัดสินแบบข้างต้นได้อยู่เสมอ ทุกที่ ทุกกลุ่มคน ทุกเวลา เหมือนเราต่างพอใจแค่ความตื้นเขินในการรู้จักกัน เพราะเราจะใช้แค่ "สายตา" กับ "อคติ" ส่วนตัวตัดสินทันทีเมื่อพบ เราไม่ลังเลที่จะปิดป้ายกำกับเสร็จสรรพว่าคนๆนั้น (ตามความคิดตัวเอง) เป็นอย่างไร ง่าย สบาย และผ่านไป เหมือนหลายๆเรื่องที่ไม่ถูกขบคิด หรือตั้งคำถาม ในสังคม เพราะมันเริ่มมาตั้งแต่เราวิธีการที่เรามีสัมพันธ์กับคนอื่นในชีวิตประจำวันแล้ว พฤติกรรม ความคิด อคติเหล่านั้น มันเพิ่มพูน โยงใย จากคนหนึ่งสู่อีกคนหนึ่งไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่จบสิ้น จนใหญ่โตกลายเป็นอคติร่วมของสังคม กลายเป็นพฤติกรรมเสมือนร่วมกัน บ่มเพาะเชื้อ ผ่านวันเวลาอันยาวนาน และเน่าเฟะในที่สุด

อาจมีสมมติฐาน (ที่ไม่รู้เหมาะสมหรือไม่) ว่าคนเราขบคิดอย่างยุติธรรมกับตัวเองน้อยมากเกินไป ทำให้มองข้าม "นิสัยเสีย" ประจำตัวไป เราคงไม่สามารถไปเข้าใจและแก้ไขปัญหาของครอบครัว รอบๆบ้าน ในชุมชน หรือในสังคม ที่เราอยู่ได้ โดยที่เราไม่เคยแม้แต่จะตั้งคำถามกับตัวเอง มันง่ายเกินไปหรือเปล่า? ที่เลือกที่จะละเว้นตัวเอง แต่พร้อมเสมอที่จะจู่โจมตัดสินคนอื่น

การเปิดใจเป็นคำง่ายๆ พูดได้ง่ายๆ เหมือนไม่ซับซ้อน แต่ที่จริงแล้วมีแก่นสาร ความหมาย ที่ลึกซึ้งมากนัก เราควรฝึกฝนตัวเอง โดยยอมเสี่ยงเปิดแผลตัวเอง อย่างค่อยเป็นค่อยไปบ้าง เืพื่อที่จะไปให้พ้นขอบเหวของข้อจำกัดในการทำความเข้าใจโลกและผู้คนอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และอาจได้พบกับความมหัศจรรย์ของชีวิตของเรา ชีวิตของคนอื่น และชีวิตของโลก

วันอังคารที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2552

To where you are



Josh Groban
So beautiful and so sentimental !

Who can say for certain
Maybe you're still here
I feel you all around me
Your memory, so clear

Deep in the stillness
I can hear you speak
You're still an inspiration
Can it be (?)
That you are mine
Forever love
And you are watching over me from up above

Fly me up to where you are
Beyond the distant star
I wish upon tonight
To see you smile
If only for awhile to know you're there
A breath away not far
To where you are

Are you gently sleeping
Here inside my dream
And isn't faith believing
All power can't be seen

As my heart holds you
Just one beat away
I cherish all you gave me everyday
'Cause you are my
Forever love
Watching me from up above

And I believe
That angels breathe
And that love will live on and never leave

Fly me up
To where you are
Beyond the distant star
I wish upon tonight
To see you smile
If only for awhile
To know you're there
A breath away not far
To where you are

I know you're there
A breath away not far
To where you are