วันอาทิตย์ที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

A Dangerous Method



"บางครั้งเราก็อาจต้องทำในสิ่งที่โลกไม่อาจให้อภัยได้ เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่รอดต่อไป"
คาร์ล จุง (Film,A Dangerous Method)

วันเสาร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

Nina Simone



Oh but this whole country is full of lies
You're all gonna die and die like flies
I don't trust you any more
You keep on saying "Go slow!"
"Go slow!"

"โอ้ ประเทศนี้ล้วนเต็มไปด้วยคนปลิ้นปล้อน พวกคุณจะต้องตาย
ตายเหมือนแมลงวัน ฉันไม่ไว้ใจพวกคุณอีกต่อไปแล้ว
พวกคุณเอาแต่พูดว่าค่อยๆเปลี่ยนแปลง ค่อนเป็นค่อยไป"

Mississippi Goddam,Nina Simone

"เธอเหมือนอยู่ในอวกาศในกาละและสถานที่ที่ไกลโพ้น เสียงของเธอ
คล้ายดังมาจากเนบิวลาหนึ่งแต่มันสะท้านสะเทือนเข้าไปถึงขั้วหัวใจ
Mississippi Goddam กลายเป็นเพลงชาติของนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน
นีน่า ซีโมนอาจเป็นนักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชนแต่เธอไม่เชื่อเรื่องสันติวิธี
กฏข้อหนึ่งของสันติวิธีก็คือมันจะได้ผลก็ต่อเมื่อทั้งสองฝ่ายมีอำนาจที่เท่าเทียมกัน
แต่เมื่ออำนาจไม่เท่าเทียมและไม่เห็นอีกฝ่ายเป็นคนที่เท่าเทียมกันแล้ว
จะมีใครแยแสคนที่นั่งอดอาหารอยู่ริมถนนบ้างเล่า"

การร่ายคาถาสีดำ ,โตมร ศุขปรีชา (จากหนังสือ วาระสุดท้าย)

วันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

ไม่อยากหันหลังกลับไป
หรือหากฉันหันกลับไป
ได้โปรดหายตัวไป อย่าได้ปรากฏอีกเลย

วันอาทิตย์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

วันอาทิตย์ที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2555

ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลัง "รอคอย" อยู่ลึกๆอย่างไม่อาจปฏิเสธได้
แม้ว่าฉันจะไม่ได้จดจ่ออยู่กับมัน แต่คล้ายๆว่ามันนิ่งสงบอยู่ข้างในฉันตลอดมา

ฉันไม่อยากรอคอย ไม่อยากต้องรู้สึกว่า ไม่สามารถเดินต่อไปได้
เพราะถึงแม้จะเดินต่อไป ฉันก็เดินต่อได้เพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นก็จะ
รู้สึกเหมือนมีอะไรคอยฉุดกลับมาที่เดิมเสมอ

ฉันตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยเหตุผลมากเกินไปหรือเปล่า
ด้วยเหตุผลที่ดีงาม ฉันควรที่จะคงทุกอย่างไว้ให้เหมาะสม
และด้วยเหตุผล ฉันจึงไม่สามารถละทิ้ง ไม่สามาถหลีกหนี

แต่ฉันเริ่มไม่แน่ใจว่า การหนี อาจเป็นทางออกทางเดียวที่เหลืออยู่

วันพุธที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2555

ตอนจบ




ปีนี้จะเป็นการเริ่มต้นของการจบเรื่องราวที่เคยเป็นภาระในหัวและ
ในใจหลายเรื่องซึ่งเคยอยู่มาเนิ่นนาน
เป็นตอนอวสานที่ควรถูกทำให้จบอย่างสมบูรณ์เสียที

วันพุธที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2554

บางเรื่อง บางสิ่ง บางสถานที่ ก็อาจกลายเป็นแค่ เศษซากของวันเวลา ที่กำลังเลือนหายไปทีละน้อย