ความเคร่งครัดของความเชื่อ กลายเป็นกำแพงปิดกั้นการดำเนินชีวิตอย่างมีอิสรภาพที่แท้จริง แต่จะมีใครสักกี่คนที่สามารถพูดได้อย่างเต็มภาคภูมิว่า เราเป็นผู้ที่มีอิสรภาพอย่างสมบูรณ์ เพราะเราล้วนแล้วแต่ถูกผูกติดกับครอบครัว ญาติพี่น้อง ศาสนา ขนบประเพณีของสังคมอย่างดิ้นไม่หลุด และกลายเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นเรา กระทั่งเรารู้สึกไม่ปลอดภัยหากจะพาตัวเองออกมาจากเกราะกำบังเหล่านั้นอย่างไรก็ตามสัญชาติญาณและแรงขับเบื้องลึกของความเป็น "มนุษย์" ก็จะพาเราไปเผชิญหน้าท้าทายและตั้งคำถามกับ "ความปกติ" เหล่านั้น และโดยเฉพาะเมื่อมี "ความเป็นอื่น" เข้ามาให้เปรียบเทียบ ก็ยิ่งเร่งเร้าให้ความรู้สึกต่อต้านจากข้างในปรากฏชัดเจนยิ่งขึ้น
ในสังคมของความเคร่งครัด ผู้คนที่อยู่ภายใต้กรอบเงือนไขเหล่านั้น อาจรู้สึกว่าตนเองมีที่ทางของการแก้ไขปัญหาส่วนตัวบางอย่างได้จำกัด เพราะมันมี "ความจริงที่ถุกต้อง" คอยกำกับให้ใช้ชีวิตไปตามนั้น โดยเฉพาะความสับสน ซ้อนทับ ระหว่างปัญหาส่วนตัวที่เกิดขึ้นจริง กับความเขื่อเดิมที่กำกับรูปแบบการดำเนินชีวิตหรือความเชื่อของตนเองไว้
โจทย์คือจะมีชีวิตอยู่อย่างไรกับเงื่อนไขเหล่านั้น.........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น