วันพฤหัสบดีที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ใจบางบางรอฝน I จะอยู่ได้นานแค่ไหนหนอ

ฝนตกลงมาอย่างหนักในช่วงวันสองวันที่ผ่านมา นี่คงป็นสัญญาณว่าฤดูฝนมาถึงแล้วจริงๆ ทั่วฟ้าเมืองไทยได้สัมผัสสายน้ำจากฟ้าอย่างทั่วถึงกันหมด มากบ้างน้อยบ้าง เบาบ้างแรงบ้าง ต่างกันไป สำหรับคนอยู๋ชานเมืองอย่างฉันเอง ที่ต้องทั้งทำงาน ธุระในเมืองกรุงอยู๋บ่อยๆไม่ค่อยชอบฤดูฝนนักเพราะเวลาฝนตกรถมักติดและการเดินทางไปไหนก็ไม่สะดวก แต่ถ้าอยู่แค่ที่ทำงานและกลับบ้านก็ไม่รู้สึกกระทบอะไรมากนัก แต่ไหนแต่ไรมารู้สึกว่าช่วงเวลาก่อนฝนตก ขณะฝนตก และ หลังฝนตก มันมีบรรยากาศชวนเศร้าสร้อย เอื่อยเฉื่อย พาลทำให้ความรู้สึกตกลงไปเสียอย่างนั้น ก็เป็นอุปมาอย่างหนึ่ง ..

อย่างไรก็ไม่รู้ ระยะหลังมารู้สึกรักฤดูฝนขึ้นมาก อากาศเย็นๆหลังฝนตกทำให้อากาศที่ร้อนแทบละลายในช่วงปีสองปีนี้บรรเทาเบาบางลง แต่ก็มีสิ่งผิดสังเกตอยู่บ้างนั่นคือ ฤดูร้อนที่ยาวนานผิดปกติและฤดูฝนที่มาช้ากว่าเคย รวมทั้งพลอยทำให้ฤดูหนาวอากาศเย็นลงมากขึ้นแต่นั่นก็เพียงช่วงเวลาสั้นๆเท่านั้น บ้านเมืองเรามีฤดูร้อนเป้นเพื่อนสนิทที่วนเวียนมาพบปะอยู่เสมอและมาใช้เวลาด้วยยาวนานกว่าเพื่อนอื่นๆ อากาศร้อนหนักหน่วงในปีนี้ทำให้เมื่อฝนตกลงมา จึงยิ่งทำให้สำนึกในบุญคุณของสายฝนยิ่งนัก แต่ขอว่าอย่าให้พระพายพัดรุนแรงเกินไปเลยเพราะทำเอาบ้านเรือนพังไปแล้วในบางพื้นที่ อย่างไรก็ตามปีนี้คนกรุงดูเหมือนจะยิ่งอยากให้ฝนตกมากขึ้น ทั้งเพื่อช่วยบรรเทาบรรยากาศร้อนระอุของสภาพบ้านเมืองและความร้อนที่กำลังเผาใจคนเมือง

แต่ทว่าอย่างที่เขาพูดกัน ฝนจะไปลมจะมาเดายาก ไม่รู้ว่าปีนี้ฤดูฝนจะอยู่นานแค่ไหน จะพึ่งพิงความเย็นจากน้ำฝนอย่างเดียวคงไม่ทันการณ์แล้ว ต้องพยายามพาใจให้ร่มเย็นเองไปด้วย และให้อยู่นาน นาน นานกระทั่งแม้ฤดูฝนจะจากไปแล้วก็ตาม ...

ไม่มีความคิดเห็น: