Between the lines

Time to tell me the truth
To burden your mouth for what you say
No pieces of paper in the way
'Cause I can't continue pretending to choose
These opposite sides on which we fall
Loving you laters if at all
No right minds could wrong be this many times
My memory is cruel
I'm queen of attention to details
Defending intentions if he fails
Until now, he told me her name
It sounded familiar in a way
I could have sworn I'd heard him say it ten thousand times
Oh, if only I had been listening

Leave unsaid unspoken
Eyes wide shut unopened
You and me
Always between the lines
Between the lines

I thought I, I thought I was ready to bleed
That we'd move from the shadows on the wall
And stand in the center of it all
Too late, two choices to stay or to leave
Mine was so easy to uncover
He'd already left with the other
So I've learned to listen through silence

Leave unsaid unspoken
Eyes wide shut unopened
You and me
Always be
You and me always be

I tell myself all the words he surely meant to say
I'll talk until the conversation doesn't stay on
Wait for me, I'm almost ready
When he meant let go

Leave unsaid unspoken
Eyes wide shut unopened
You and me
Always be
You and me
Always between the lines
Between the lines
Between the lines

"Between the Lines"

Sara Bareilles.

Aloneness is not loneliness.

"To be completely alone implies that the mind is free of every kind of influence and is therefore uncontaminated by society; and it must be alone to understand what is religion - which is to find out for oneself whether there is something immortal, beyond time."

Krishnamurti.

สิ้นข้อสงสัย

พระจันทร์เต็มดวง กลมโต งามหมดจด
ความคิดคำนึง อ่อนหวาน แจ่มชัด

แสงจันทร์นวลทาบผิวน้ำ คล้ายภาพประดิษฐ์

ยามห่วงหา ยิ่งเห็นภายในใจ อย่างสิ้นข้อสงสัย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

ฉันเคยมีความรัก

ฉันยังคงมีความรัก

และความรักจะยังคงอยู่กับฉันเสมอ

ฉันเคยแสวงหาความรักเสาะหา

เดินทางไปไำกล นานเท่าไหร่็้ไม่เคยรู้สึกพอใจ

จนวันนึงก็พบว่า ความรักนั่งอยู่ใกล้ๆนี่เอง

นั่งอยู่ในใจเราเอง ผลิบานอ่อนหวานเสมอ

เมื่อเราเข้าใจและดุแลเขาอย่างเมตตาอ่อนโยน

และจะงอกงามยิ่งขึ้น เมื่อเราอ่อนโยนต่อชีวิตของเราเองด้วย

ฉันเคยมีความรัก
ฉันยังคงมีความรัก
และความรักจะยังคงอยู่กับฉันเสมอ

กลับบ้าน

ในที่สุดก็ได้กลับบ้านเสียที ถึงกรุงเทพเมื่อคืนที่ผ่านมา หลังจากดีเลย์ไปเก้าวัน!!!
ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดเลย กลับมาถึงยังงงๆอยู่เล็กน้อย ไม่รู้จะเริ่มต้นทำอะไรก่อนดี

ความรู้สึกที่ชัดเจนที่สุดคือ รักคนญี่ปุ่นมากๆเลย โดยเฉพาะทีมงานของ JICA ทั้งหมดที่ญี่ปุ่น ดีกับพวกเรามากกกก ไม่รู้จะหาคำใดมาบรรยายได้หมด ไม่ใช่เฉพาะแค่ช่วงที่รู้ว่าต้องอยู่ต่อเท่านั้น แต่ตั้งแต่เหยียบแผ่นดินญี่ปุ่นเขาก็ดูแลเราอย่างดีมากมาโดยตลอด แต่ที่เห็นหัวใจกันมากที่สุดก็ตอนเหตุการณ์ปิดสนามบินและเราต้องอยู่ต่อนั่นล่ะ ทาง JICA เป็นเดือดร้อนแทนพวกเรามาก นอกเหนือจากการสนับสนุนค่าใช้จ่ายในการต้องอยู่ต่อแล้ว (ซึ่งนี่ก็นอกเหนือความคาดหมายมาก) เรื่องที่พัก อาหารต่างๆ ก็ยังดูแลเราต่ออย่างดีเหมือนเดิมกับช่วงเทรนนิ่งทุกประการ

นับแต่วันแรกของการดีเลย์จนถึงวันสุดท้าย ที่เขาพาเรากลับบ้านได้เป็นเวลาที่ได้เข้าใจและสำนึกในคำว่า "มิตรจิตมิตรใจ" อย่างแท้จริงโดยเฉพาะจากคนต่างชาติต่างภาษาที่มาช่วยดูแลช่วยเราตอนอยู่ในภาวะลำบาก ดูแลกันขนาดที่ว่าส่งถึงปากประตูเขาพื้นที่ประตูเข้าเครื่อง โดยเฉพาะพวกเราได้รับสิทธิพิเศษมากมายจากทางสายการบินและสนามบิน เนื่องจากเป็นผู้โดยสารตกค้างด้วย และยังมาในฐานะผู้รับทุนจากรัฐบาลญี่ปุ่น เราจึงได้ยกเว้นเรื่องน้ำหนักกระเป๋าเดินทาง และสิ่งของบางอย่างที่ปกติไม่อนุญาติให้นำถือขึ้นเครื่องได้ และเรื่องนึงที่รู้แล้วก็ทำให้เราเข้าใจความพยายามในการพาเรากลับบ้านอย่างมาก คือ ไฟลท์ที่เราบินกลับมาเป็นเที่ยวบินแรกที่เจแปนแอร์ไลน์เปิดบินมาเมืองไทยหลังจากเปิดสนามบิน พอรู้อย่างนั้นจึงเข้าใจว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา JICA พยายามอย่างมากที่จะช่วยให้เรากลับบ้านเร็วที่สุด แม้ว่ามันจะช้ามาเก้าวันก็ตาม แต่ก็เร็วที่สุดที่ทำได้แล้ว

ทุกๆคนที่เราพบเจอที่ญี่ปุ่น และมีส่วนในการดูแลให้ความช่วยเราพวกเราทั้งเจ้าหน้าที่ของ JICA , Travel Agency, กระทั่งเจ้าหน้าที่ Front Desk ที่ Osaka Internation Center ตัวเราเองและเพื่อนๆรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่ง หวังว่าจะมีอะไรได้ทำงานช่วยเหลือหรือสนับสนุน JICA ได้บ้างในอนาคต

พรุ่งนี้ชีวิตก็จะกลับเข้าโหมดปกติของการทำงาน และสภาพแวดล้อม หลังจากออกเดินทางผจญภัยเสียนาน หวังว่าแรงบันดาลใจที่ได้กลับมาทั้งหมด คงจะพาให้เราทำงานและใช้ชีวิตอย่างเบิกบานและมีพลังใจต่อไปน๊าน นาน นาน นาน :O

Knowing loneliness

Loneliness is entirely different from aloneness. That loneliness must be passed to be alone. Loneliness is not comparable with aloneness. The man who knows loneliness can never know that which is alone. Are you in that state of aloneness? Our minds are not integrated to be alone. The very process of the mind is separative. And that which separates knows loneliness.

But aloneness is not separative. It is something that is not the many, which is not influenced by the many, which is not the result of the many, which is not put together as the mind is; the mind is of the many. Mind is not an entity that is alone, being put together, brought together, manufactured through centuries. Mind can never be alone. Mind can never know aloneness. But being aware of the loneliness when going through it, there comes into being that aloneness. Then only can there be that which is immeasurable. Unfortunately most of us seek dependence.

We want companions, we want friends, we want to live in a state of separation, in a state that brings about conflict. That which is alone can never be in a state of conflict. But mind can never perceive that, can never understand that, it can only know loneliness.

Krishnamurti.

Live the four seasons in a day

การเดินทางมาญี่ปุ่นในช่วงเวลานี้เป็นความโชคดีอย่างยิ่งเพราะมันคือฤดูใบไม้ร่วงที่เราจะได้เห็นการผลัดใบเป็นสีส้ม สีแดง สีเหลืองของต้นไม้อย่างแจ่มชัด โดยเฉพาะคนที่มาจากประเทศที่ไม่ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลที่ชัดเจนเช่นนี้เลย เราก็ตื่นเต้นและรู้สึกถึงความมหัศจรย์ของธรรมชาติ ขณะเดียวกันก็เห็นว่าการที่เราได้เห็นธรรมชาติแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงจากลักษณะหนึ่งไปยังลักษณะหนึ่งมันช่วยให้เราได้คิดถึงการเดินทางของชีวิตที่ผ่านมา

การเดินทางแต่ละครั้งไม่เคยเหมือนกัน เมื่อเป็นสถานที่ใหม่ๆ คนร่วมเดินทางใหม่ๆ ทุกอย่างจะเป็นสิ่งใหม่เสมอ เรานึกถึงบ่อยครั้งที่ต้องเดินทางไกลคนเดียวมันจะมีอารมณ์ที่เกิดขึ้นหลากหลายมากทั้งความสงบ ความกลัว ความผ่อนคลาย หรือความหวาดหวั่น ณ ช่วงเวลานั้นเราได้เห็นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองชัดเจนเป็นอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามท้ายสุดของการเดินทางเรามักจะค้นพบบางอย่างเสมอ อาจไม่เกี่ยวกับการเดินทางซะทีเดียว แต่อาจเป็นสาระบางอย่างของชีวิตที่ติดค้างหรือขบคิดมานาน

ฤดูใบไม่ร่วงที่ญี่ปุ่นปีนี้โชคดีที่ได้มาอยู่ที่นี่ ในวันที่เดินอยู่คนเดียวบนถนนระหว่างหิมะตกในเมืองเล็กๆอย่างทอตโตริ หรือนั่งรถขึ้นไปบนยอดเขาที่เมืองไอวามิ หรือการได้นั่งสนทนากับอาสาสมัครวัยรุ่นที่แคมป์ฝึกขี่ม้ากลางหุบเขา หรือการเดินสวนกับผู้คนจำนวนมหาศาลบนท้องถนนของโอซากา ทุกๆเวลาเป็นช่วงเวลาที่ทำให้เราได้เห็นทั้งตัวเราและโลกนี้ในมุมมองที่ต่างและใหม่จากเดิมทั้งสิ้น

ได้อ่านข้อความสั้นๆของกฤษณะมูรติเกี่ยวกับ Live the four seasons in a day แล้วก็รู้สึกว่าชีวิตคนเราจะอยู่กับการสะสมความทรงจำจากอดีตไปตลอดชีวิตได้อย่างไรและเราสามารถพบ "ความใหม่" ในตัวเราได้เสมอ

Is it not essential that there should be a constant renewal, a rebirth? If the present is burdened with the experience of yesterday there can be no renewal. Renewal is not the action of birth and death; it is beyond the opposites; only freedom from the accumulation of memory brings renewal, and there is no understanding save in the present.

The mind can understand the present only if it does not compare, judge; the desire to alter or condemn the present without understanding it gives continuance to the past. Only in comprehending the reflection of the past in the mirror of the present, without distortion, is there renewal.

If you have lived an experience fully, completely, have you not found that it leaves no traces behind? It is only the incomplete experiences that leave their mark, giving continuity to self-identified memory. We consider the present as a means to an end, so the present loses its immense significance. The present is the eternal. But how can a mind that is made up, put together, understand that which is not put together, which is beyond all value, the eternal?

As each experience arises, live it out as fully and deeply as possible; think it out, feel it out extensively and profoundly; be aware of its pain and pleasure, of your judgments and identifications. Only when experience is completed is there a renewal. We must be capable of living the four seasons in a day; to be keenly aware, to experience, to understand and be free of the gatherings of each day.

Krishnamurti.