วันศุกร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2552

Elegy



การดำเนินชีวิตอยู่กับความสัมพันธ์ระหว่างคนเรา มันมักจะเกิดปรากฏการณ์แบบ "ผิดที่ ผิดทาง ผิดเวลา" อยู่เสมอ การทำความเข้าใจตัวเองของคนเราไม่มีขีดจำกัดจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นใคร อายุเท่าไหร่ สถานภาพทางสังคมเป็นอย่างไร อาจจะเกิดเข้าใจว่าชีวิตต้องการอะไร เมื่อวันเวลาผ่านไปจนค่อนปลายอายุขัยก็เป็นได้ และการใช้ชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมดมันอาจจะแทบไม่มีความหมายอะไรเลย หรือมันไม่ใช่สิ่งทีเราคิดว่าต้องการอย่างแท้จริง
ไม่มีใครรู้ว่าจะมีใครหรืออะไรที่เข้ามาและอาจเปลี่ยนชีวิตของคนๆหนึ่งไปได้อย่างสิ้นเชิง แบบที่ไม่สามารถกลับมามองโลกด้วยสายตาแบบเดิมได้อีกต่อไป "ความสัมพันธ์" ยังคงเป็นเรื่องซับซ้อน น่าค้นหา เป็นความลับ ที่สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้ตามวันเวลา และประสบการณ์ที่พบเจอในแต่ละช่วง เราอาจเป็นคนแบบหนึ่งในวันหนึ่ง แต่เราอาจเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนึ่งในวันต่อไป แม้ว่าเราอาจจะเป็นคนแบบนั้นมานานหลายสิบปี และเราก็เชื่ออย่างสนิทใจว่าเราไม่สาทารถเปลี่ยนแปลงได้อีกแล้ว แต่นั่นอาจเป็นข้อสมมติฐานที่ไม่ถุกต้อง เราจะไม่รู้เลยจนกว่าความเปลี่ยนแปลงเหล่านั้นจะเข้ามากระแทกหน้าเราอย่างแรง และปรากฏการณ์เหล่านั้นเป็นไปได้เสมอสำหรับความเป็น "มนุษย์"

วันพุธที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2552

เพราะเราเชื่อใจกัน


เมื่อวานเป็นวันที่หนักหน่วงอีกหนึ่งวัน ปัญหาที่เข้ามาโดยไม่ได้คาดคิดและเป็นเรื่องที่มักสร้างความยุ่งยากใจให้กับเราเองเสมอมา นั่นก็คือเรื่อง "คน"

แต่โชคดีที่ปัญหานี้พ่ายแพ้ให้กับความสัมพันธ์ที่แข็งแรงและความไว้ใจที่เพียงพอ จึงทำให้เกิดบทสนทนาฉันมิตรที่ลึกซึ้งและงดงามมากที่สุดครั้งนึงในชีวิต

แม้ว่าเริ่มต้นด้วยความหนักใจ เหน็ดเหนื่อย และหวาดระแวง แต่ว่าการ "อดทน" ที่จะ "ฟัง" และ "พูด" กันอย่างลึกซึ้งและลดอคติอย่างถึงที่สุด ก็ช่วยให้เราผ่านภาวะความเปราะบางทางอารมณ์และความรู้สึกเหล่านั้นมาได้

มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์จริงๆ รู้สึกว่าเราเองมาถึงจุดที่เจอความคลี่คลายภายในตัวเองทั้งหมดต่อปัญหาความสัมพันธ์ที่ผ่านมากับ "โจทย์" นี้

การได้ "ขอโทษ" และกล่าวคำ "รัก" เป็นการยอมรับและวางทุกอย่างลงอย่างสิ้นเชิง
ขอบคุณที่เรายังมีความ "ไว้ใจ" กันอยู่เสมอมา ไม่ว่าเราจะผ่านความขัดแย้ง ความหวาดระแวง
ระหว่างกันมามากแค่ไหน


ขอบคุณค่ะ:)
"Prince"

วันอาทิตย์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2552

ความสุขของกะทิ


จากหนังสือมาเป็นภาพยนตร์ "ความสุขของกะทิ" แม้ว่าความสมบูรณ์ของเรื่องราวและอารมณ์จะไม่ได้ทำให้มีความรู้สึก "เต็ม" เท่ากับการอ่านจากต้นฉบับ แต่ว่าหากมองในแง่ของ ภาพ ดนตรี คอสตูม ของหนังก็ถือว่าเยี่ยม เห็นจากเครดิตที่ขึ้นทีมงานของหนัง ไม่น่าแปลกใจ เพราะแต่ละส่วนล้วนเป็นมืออาชีพในด้านนั้น

ดูหนังแล้วก็หวนคิดถึงความรู้สึกเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้"กะทิ" ช่างมีความสุขมากมาย มีหัวใจที่เข้มแข็งแลกว้างใหญ่พอที่จะยอมรับในความไม่สมบูรณ์ของชีวิต มองโลกบวกและช่างคิดมากกว่าเด็กในรุ่นเดียวกัน กะทิ มีความสุขกับปัจจุบัน และอยู่กับมันอย่างเข้าใจ

วันศุกร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2552


บางครั้งก็อยากรู้
บางครั้งก็อยากเข้าใจ
แต่ก็ไม่อยากรู้ หรือ อยากเข้าใจทั้งหมด



บางครั้งอยากพบ
บางครั้งก็ไม่อยากพบ
แต่ไม่เคยอยากให้หายไปจนหมดสิ้น



เพราะอะไร.............


วันอังคารที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2552


ไม่มีสิ่งใดปรากฏบนพื้นผิวน้ำ
หากแต่มีบางอย่างปรากฏอยู่ลึกกว่าลึกลงไปใต้ผืนน้ำนั้น



ความเรียบนิ่ง สงบ จากสายตาที่มองเห็น
แท้จริงแล้วอาจมีความสั่นไหว สั่นคลอน อย่างรุนแรง อย่างลึกซึ้งกระทั่งไม่อาจสัมผัสได้ด้วยตา




กลัว
.......
.......
.......
.......

กลัว
.......
.......
.......
.......
.......

กลัว
.......
.......
.......
.......
.......

กลัว
.......
.......
.......
.......

ฉันกลัว

วันเสาร์ที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2552

Forgiveness

I was surprised what I got from James Bond movie latest version is about "forgiveness".
Quoted from one of my most touching scene,spoken by Bond's close friend before he died
"Forgive her and forgive yourself"


(That's really true.We have to release ourselves to be truely "free". Even if it will be so hard to accept the tragedy,we can't definitely avoid.We've not deserved being with suffering all of our life.Just let it go.)